Było blisko 300 km, ale ostatecznie wyszło 283 km na rowerze + 6 km pieszo. Złapałam tyle gum, że na ostatniej zabrakło mi dętek, niby mogłam wrócić do domu, zmienić dętkę albo rower - taki miałam plan, gdy zeszłam z roweru - ale podczas spaceru doszłam do wniosku, że nie chce mi się już jeździć a 283 km to też fajny wynik.

Podziwiam tych wszystkich długodystansowców, których obserwuję na BS za kondycję, wytrwałość i zamiłowanie do pokonywania takich odległości. Cieszę się, że sama spróbowałam się zmierzyć z dwukrotnie większym dystansem, niż dotychczas przejechałam, wiem jednak, że na nim poprzestanę, bo powyżej 180 km jazda przestała sprawiać mi przyjemność. Pomijam złapane kapcie i dziurawe jak rzeszoto drogi Dolnego Śląska, najbardziej dokuczał mi ból pleców. O ile do 180 km udawało się utrzymać 25 km/h i robić postoje co 50 km, o tyle później było to znacznie trudniejsze, co ok. 20 km musiałam zejść z roweru i wykonać kilka ćwiczeń. Pewnie nie były to najlepsze ćwiczenia, bo na krótko pomagały. Ostatecznie przejechanie dystansu 283 km zajęło mi ok. 15 godzin.